Σύμφωνα με το καταστατικό του, το Εργαστήριο Mελετών της Οικογένειας και της Συγγένειας (EMOΣ) ξεκίνησε με σκοπό την κάλυψη των διδακτικών και ερευνητικών αναγκών του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας σε γενικά και ειδικά θέματα της οικογένειας και της συγγένειας, τόσο στο προπτυχιακό όσο και το μεταπτυχιακό επίπεδο, δίνοντας προτεραιότητα στα ακόλουθα πεδία: α) δομές της συγγένειας,  β) γενεαλογική έρευνα, γ) οικογένεια, αναπαραγωγή και υγεία, δ) οικογένεια, κοινωνικός αποκλεισμός και μετανάστευση, ε) ανθρωπολογία της παιδικής ηλικίας, στ) συγκρότηση Bάσεων Δεδομένων.

Οι εξελίξεις στο πεδίο της αναπαραγωγικής τεχνολογίας και οι μεταβολές που έχουν συντελεστεί στο ευρύτερο κοινωνικό και νομικό πλαίσιο, έχουν σε μεγάλο βαθμό αλλάξει τις μορφές της οικογένειας και της συγγένειας, δημιουργώντας «νέες» μονάδες ανάλυσης όπως, για παράδειγμα, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τους ομόφυλους γονείς, τις υποκατάστατες μητέρες. Σύγχρονα ρεύματα της ανθρωπολογίας ανταποκρίνονται στην υπό διαμόρφωση νέα αυτή πραγματικότητα, προσεγγίζοντας την οικογένεια και τη συγγένεια ως κοινωνικούς θεσμούς, τους δε ρόλους και δεσμούς των μελών τους ως φαινόμενα βιοπολιτισμικής υφής. Mέσα από αυτό το πρίσμα, η οικογένεια και η συγγένεια, η γονεϊκότητα, η παιδική ηλικία, όπως και πολλές άλλες κοινωνικές σχέσεις που άπτονται της ανθρώπινης αναπαραγωγής, αναδεικνύονται σε ρευστά δομικά μορφώματα, πολύ διαφορετικά από τα παραδοσιακά σχήματα που ορίζονταν ως επί το πλείστον με όρους αμιγώς βιολογικούς. Την περίοδο αυτή το Εργαστήριο υποστηρίζει ερευνητικές δραστηριότητες στα ακόλουθα πεδία: οικογένεια, αναπαραγωγή και υγεία, οικογένεια, κοινωνική ευπάθεια και μετανάστευση (πρόσφυγες), και ανθρωπολογία της παιδικής ηλικίας.

Mεταξύ των θεμάτων που είναι αντικείμενα έρευνας σε μεταπτυχιακό επίπεδο (διπλωματικές εργασίες και διδακτορικές διατριβές) συγκαταλέγονται: η μητρότητα στη φυλακή, η νέα γενετική και γνωστικές κατασκευές που αφορούν την αρρώστια και τη συγγένεια (η περίπτωση της θαλασσαιμίας), τοκετός, τεχνολογία και αποικιοποίηση του γυναικείου σώματος, η παιδική φιλία και η ένταξη των παιδιών σε ομάδες, τα παιδιά ως δρώντα κοινωνικά υποκείμενα στα πρώτα χρόνια της δημοτικής εκπαίδευσης, οικογένειες πολιτικών προσφύγων, βία και ιατρική περίθαλψη, σώμα, σεξουαλικότητα και η ιδιότητα του πολίτη